{1} حضرت امام صادق(ع):

" کل شهر محرم، و کل یوم عاشورا ، و کل ارض کربلا "

.....وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی،هر کجا می خواهی باش،چه به نماز ایستاده باشی،چه به شراب نشسته باشی،هر دو یکی است.

شهادت"حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ است.

و غیبت؟!

آنهایی که حسین را تنها گذاشتند و از حضور و شرکت و شهادت غایب شدند،اینها همه با هم برابرند،هر سه یکی اند:

چه آنهایی که حسین را تنها گذاشتند تا ابزار دست یزید باشد و مزدور او،و چه آنهایی که در هوای بهشت،به کنج عبادت خزیدند و با فراغت و امنیت حسین را تنها گذاشتند و از درد سر حق و باطل کنار کشیدند و در گوشه محرابها و زاویه خانه ها به عبادت خدا پرداختند، و چه آنهایی که مرعوب زور شدند و خاموش ماندند.

زیرا در آنجا که حسین حضور دارد_ و در هر قرنی و عصری حسین حضور دارد_هر کس که در صحنه او نیست،هر کجا که هست،یکی هست،مومن و کافر،جانی و زاهد،یکی است.

این است معنی این اصل تشیع،که قبول هر عملی،یعنی ارزش هر عملی،به امامت و به رهبری و به ولایت بستگی دارد.

اگر او (2-امامت و رهبری)نباشد،همه چیز بی معنی است.....{3}

1-حسین وارث آدم-صفحه34( هر ماهی محرم، و هر روزی عاشورا ، و هر زمینی کربلاست )

2-مولف مجله

3-کتاب حسین وارث آدم-مجموعه آثار19 از معلم شهید دکتر علی شریعتی-صفحه