ای برادر گر تو هستی حق طلب

جز بفرمان خدا مگشای لب

گر خبر داری زحی لایموت

بر دهان خود بنه مهر سکوت

ای پسر پند و نصیحت گوش کن

گر نجاتی بایدت خاموش کن

عاقلان را پیشه خاموشی بود

پیشه‌ی جاهل فراموشی بود

خامشی از کذب و غیبت واجبست

ابلهست آن کو بگفتن راغبست

ای برادر جز ثنای حق مگو

قول حق را از برای دق مگو

هر که در بند عبارت می‌شود

هرچه دارد جمله غارت می‌شود

وانکه سعی اندر فصاحت می‌کند

چهره‌ی دل را جراحت می‌کند

( عطار نیشابوری )